Υλικό από τις γιορτούλες μας

Οι λαμπάδες της Ανάστασης, χειροποίητες για τα παιδιά μας. Χριστός Ανέστη!

Η 25η Μαρτίου από το Δημοτικό Σχολείο Αγνάντων

Η κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας στις 20 Ιανουαρίου 2010.

Ο στολισμός των Χριστουγέννων

Η γιορτή του Πολυτεχνείου

Το σκηνικό της 28ης Οκτωβρίου.
Η επέτειος του ΟΧΙ εορτάστηκε στο δαφνοστολισμένο βήμα της αίθουσας.

ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΥ- ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ

Ο δημοσιογράφος ξεκίνησε από τα σύνορα Αχαΐας-Ηλείας, από το χωριό Καρπέτα. Το ρεπορτάζ ξεκινάει με συνέντευξη στον Αποστολόπουλο Παναγιώτη, τότε προέδρου του Συλλόγου Πηνειωτών της Πάτρας. Το πρώτο χωριό που επισκέπτονται είναι η Αγία Τριάδα (Μποκοβίνα) και συνομιλούν με τον πρόεδρο της κοινότητας, τους κατοίκους και τον παπά.

ΠΗΓΕΣ ΚΑΚΟΤΑΡΙΟΥ- ΚΑΚΟΤΑΡΙ

Συνεχίζουν στο Κακοτάρι, που μιλούν με τον πρόεδρο κοινότητας Κακοταρίου. Αφιερώνεται χρόνος για συνέντευξη στον Πέτρο Αχιλλεόπουλο, καθηγητή γεωλογίας, στις πηγές Κακοταρίου όπου συζητείται το πρόβλημα της ύδρευσης και άρδευσης, έντονο στην ορεινή Ηλεία και ερωτάται ο πρόεδρος της κοινότητας Κακοταρίου για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟ

Η τρίτη στάση είναι στο καφενείο του Πανόπουλου. Ο δημοσιογράφος μιλάει με κατοίκους του χωριού, γέροντες και νέους, για τα προβλήματα. Κύριο αίτημά τους ήταν να δημιουργηθεί αυτόνομη κοινότητα Πανόπουλου και όχι το χωριό αυτό να αποτελεί συνοικισμό Αντρωνίου. Επικαλούνται την κομβική θέση τους και τονίζουν ότι σε ένα "γεωγραφικό και οδικό κέντρο" πρέπει να δοθεί ευκαιρία για ανάπτυξη.

ΟΙ ΝΕΟΙ ΠΟΥ ΕΡΩΤΗΘΗΚΑΝ

Οι νέοι λένε ότι μόλις μεγαλώσουν θα φύγουν για τα αστικά κέντρα γιατί η κτηνοτροφία δεν τους καλύπτει οικονομικά. Δε φαίνονται να θέλουν να ασχοληθούν με τον τόπο τους, με ειλικρίνεια αντιμετωπίζουν τη διαφαινόμενη ερήμωση της περιοχής. Δε θέλουν να κάνουν οικογένεια στο χωριό, γιατί πέρα από το οικονομικό έχουν κι άλλους λόγους σύμφωνα με τους τότε νεαρούς από το Πανόπουλο:
α) στην πόλη θα δουλεύουν λιγότερες ώρες,
β) θα έχουν ψυχαγωγία, ενώ εδώ διασκεδάζουν μόνο στα πανηγύρια το καλοκαίρι.

ΓΙΑ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΚΑΠΕΛΗΣ- ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ

Σειρά έχει το δάσος της Κάπελης. Ο γεωλόγος Πέτρος Αχιλλεόπουλος, από τα Άγναντα, εξυμνεί τη φύση της ορεινής Ηλείας. Αναφέρει την Ακρώρεια και την ύπαρξη πέντε αρχαίων πόλεων στο οροπέδιο της Φολόης. Από την αρχαιότητα το δάσος αυτό έχει υμνηθεί από συγγραφείς. Το 1993 ήταν πλήρως ανεκμετάλλευτο Δίνει την αιτία για την οποία έχει επιζήσει από τις φωτιές η οποία είναι η μη ύπαρξη μεγάλης χλόης.
Ο καθηγητής προτείνει να φτιαχτούν αθλητικές εγκαταστάσεις στο χώρο αυτό με γήπεδα ποδοσφαίρου, τένις, βόλεϊ. Η εξαιρετική φύση και το τοπίο θα αποτελούν ελκυστικό προορισμό αθλητικών ομάδων να κάνουν την προετοιμασία τους το καλοκαίρι.

ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΝΑΝΤΑ

ΣΙΜΟΠΟΥΛΟ- ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ

Ο πρόεδρος της κοινότητας Πέτρος Τσάκας παραπονιέται για την παντελή έλλειψη χρηματοδότησης από τη Νομαρχία Ηλείας. Αναφέρει ότι η Αμαλιάδα και η Πηνεία είναι έξω από το νομαρχιακό πρόγραμμα και αυτό το αποδίδει στις κομματικές πεποιθήσεις τους.
Τονίζει πως είναι αδιανόητο ένα τέτοιο μεγάλο χωριό, με δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο, που αριθμεί συνολικά 400 μαθητές, να είναι τόσο παραγκωνισμένοι από την πολιτεία. Για το Κέντρο Υγείας, το οποίο εξυπηρετεί τις ανάγκες μιας μεγάλης περιοχής, αναφέρει ότι έχει υποβαθμιστεί ενώ είχε ξεκινήσει με καλές προδιαγραφές. Δεν υπάρχουν συνταγολόγια, αναλώσιμο ιατρικόυλικό, επισκέψεις από ειδικότητες ιατρών κάθε εβδομάδα όπως είχε οριστεί στο ΦΕΚ της ίδρυσής του. Οι γιατροί που συμμετέχουν και αυτοί στη συζήτηση συμπληρώνουν ότι είναι μόνοι τους χωρίς νοσηλευτικό προσωπικό και αδυνατούν να βοηθήσουν τους ασθενείς. Η συζήτηση επεκτάθηκε σε ενδιαφέροντα θέματα πολιτικών αγροτικής ανάπτυξης όχι μόνο στην Ηλεία αλλά και σε όλη τη χώρα.

ΟΙΝΟΗ

Διονυσόπουλος Πέτρος, κοινοτικός σύμβουλος: Το κυριότερο πρόβλημα του χωριού είναι η έλλειψη εγκαταστάσεων αποχέτευσης. Επίσης, δεν υπάρχει συγκοινωνία συχνή στο χωριό. Εδώ συζητείται και η αναγκαιότητα δημιουργίας νέας γέφυρας από το Σιμόπουλο προς Αμαλιάδα που φτιάχτηκε τη δεκαετία του 40 και υπήρξε αιτία πολλών ατυχημάτων, λόγω κακής κατασκευής και γίνεται λόγος για την άμεση ανάγκη βελτίωσης του ολόκληρου του οδικού δικτύου Σιμόπουλου- Αμαλιάδας. Βασικό πρόβλημα είναι και η ρίψη αποριμμάτων στο φράγμα του Πηνειού.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Μέσα από το ρεπορτάζ- ντοκουμένο ιστορικής σημασίας γίνεται φανερή η πλήρης εγκατάλειψη της περιοχής, όμως φαίνεται ότι τα Άγναντα υπήρξαν το πιο εγκαταλελειμμένο από όλα τα εν λόγω χωριά. Ετούτο φαίνεται από την αδιαφορία των αρχών να στρώσουν δρόμο, να φέρουν χαλίκι, για να υπάρχει πρόσβαση σε αυτό και την ανύπαρκτη συγκοινωνία, λόγοι που ανάγκασαν πρόωρα να φύγουν οι Αγναντιώτες για τις πόλεις με αποτέλεσμα ο αριθμός των παιδιών που φοιτούν στο σχολείο να είναι πολύ μικρότερος από τον αντίστοιχο των άλλων κοινοτήτων. Σχεδόν μισά (13 μαθητές) εκείνη τη χρονιά φοίτησαν στο δημοτικό.
Άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι η ειλικρίνεια των γερόντων κατοίκων. Ακούγοντας με προσοχή τους ηλικιωμένους να μιλάνε μου έκανε εντύπωση όταν τους άκουσα να λένε με τρόπο απολογητικό ότι ψήφισαν το τάδε κόμμα, ονοματίζοντας και το βουλευτή που στήριξαν γιατί πίστευαν ότι θα τους βοθήσει. Αναγνωρίζουν ότι "πιάστηκαν κορόιδα" και εξομολογούνται στο δημοσιογράφο γιατί έπραξαν έτσι! Ενίοτε τους κατηγορούν, χρησιμοποιώντας αυθόρμητα κάποιες δικές τους λέξεις. Ο γέροντας από το Πανόπουλο λέει ότι κανένας δε θυμάται αυτούς που ζούνε στα βουνά. Λένε ότι μόνοι τους θα πεθάνουν και ο γέροντας από τα Άγναντα υπόσχεται ότι θα πάει στην Αθήνα να βρει, να μιλήσει και να ζητήσει ξανά βοήθεια από το βουλευτή που είχε ψηφίσει. Δημιουργεί ρίγος η τόση αθωότητα και αφέλεια ενός ξεχασμένου αγρότη που αγαπάει τον τόπο του και θα ήθελε να δει πρόοδο σε αυτόν. Ο μπάρμπα Ντίνος με το γαιδουράκι του αναρωτιέται: "Γιατί το πιο όμορφο χωριό, το χωριό μας, που είναι πάνω σε ύψωμα, έχει τον αέρα του, το έχουν αφήσει έτσι;"

Η ιστορία του Δημοτικού Σχολείου

6 Νοεμβρίου 2009
Με βάση τις μαρτυρίες των κατοίκων του χωριού, το πρώτο σχολείο που λειτούργησε στα Άγναντα υπολογίζεται γύρω στο 1870. Στο αρχείο του σχολείου υπήρχαν μαθητολόγια από το 1910 αλλά τώρα πια λείπουν. Υπολογίζεται ότι παρακολουθούσαν τα μαθήματα περίπου 60 μαθητές και λειτουργούσε ως διθέσιο.
Αρχικά, στεγάζονταν σε σπίτι το οποίο ανήκε στον κο Μητσόπουλο Θεμιστοκλή κι ύστερα το σχολείο μεταφέρθηκε σε άλλο σπίτι το οποίο ανήκε στον κο Ντέλη Γεώργιο.
Ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι οι πρώτοι δάσκαλοι που ήρθαν στο χωριό είχαν τελειώσει μόνο τη Β' Δημοτικού.Ο κος Μπάρτσος Ιωάννης, διδάσκαλος του σχολείου, υπηρέτησε 25 χρόνια στα Άγναντα.
Το 1935, οι αυξημένες ανάγκες οδήγησαν στη μεταφορά του σχολείου σε ένα τρίτο σπίτι, ιδιοκτήτης του οποίου ήταν ο κος Μητσόπουλος Παναγιώτης. Την περίοδο αυτή το μαθητικό δυναμικό έφτανε τους 80 μαθητές.
Μετά την κατοχή, η εκκλησία παραχώρησε ένα οικόπεδο στο οποίο χτίστηκε το πρώτο σχολικό κτίριο. Το σχολείο αυτό δε λειτούργησε εκεί για πολλά χρόνια. Ιταλοί ήρθαν στο χωριό κι έστησαν ένα προκατασκευασμένο κτίριο φτιαγμένο από αμίαντο. Η καινούρια αυτή σχολική αίθουσα ήταν λειτουργική από το 1960 μέχρι το 1997.
Το 1997, μετά από ενέργειες και αιτήσεις του τότε προέδρου Κοινότητας Αγνάντων, κο Δανίκα Θεόδωρο, ήρθε στο χωριό Νομαρχιακή Επιτροπή του Νομού Ηλείας και έκρινε ακατάλληλο το κτίριο του σχολείου.
Αποφασίστηκε κι έγινε πράξη η δημιουργία ενός νέου οικοδομήματος το οποίο θα στέγαζε το Δημοτικό Σχολείο στα Άγναντα, με αποτέλεσμα το 1997 να στηθεί για δεύτερη φορά προκατασκευασμένο κτίριο. Από το σχολικό έτος 1998-99 έως και σήμερα το σχολείο στεγάζεται εκεί και λειτουργεί ως μονοθέσιο. Χαρακτηρίζεται ως δυσπρόσιτο σχολείο και οι μαθητές που απέμειναν είναι 3.