Το παρελθόν είναι και παρόν. Καθετί ξεχασμένο που παρουσιάζει έκδηλα στοιχεία κοινά με το παρόν, όταν το ανασύρουμε στη μνήμη μας γεμίζει συγκίνηση. Έτσι γίνεται και με τα τραγούδια που κάποτε οι παιδικές φωνούλες γλυκά τραγουδούσαν, και οι δάσκαλοι της επαρχίας δεν παραμελούσαν να ετοιμάζουν για τις γιορτές. Κάποτε υπήρχε και η μουσική σαν μάθημα υποχρεωτικό στα σχολειά και το «σχολικό τραγούδι» αποτελούσε μια ενότητα που συνεχώς εμπλουτιζόταν με νέα άσματα.Μπορεί η αγροτική κοινωνία να έχει συρρικνωθεί κατά πολύ, μπορεί τα σχολεία στα χωριά να κλείνουν το ένα μετά το άλλο επειδή δεν υπάρχουν πια μαθητές εκεί αλλά, μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν ακόμη κάποιες αγροτικές παραδοσιακές οικογένειες σε μικρά χωριά.
Στα Άγναντα, τέως Σινούζι, που άλλοτε έσφυζε από ζωή, από παιδιά- αγροτόπαιδα να ακούγονται απ’ άκρη σ’ άκρη του χωριού έχουν μείνει ελάχιστες οικογένειες που οι γονείς είναι τσοπάνηδες. Τα παιδιά συχνά- πυκνά βόσκουν τα πρόβατα της οικογένειας από το μεσημέρι και μετά. Τι ωραίο συναίσθημα να έρχονται τα παιδιά στο σχολείο και να λένε εμπειρίες από το άρμεγμα, τη βοσκή, τη σφαγή. Παιδιά που δουλεύουν, συνάμα έχουν τέτοια λάμψη στο πρόσωπό τους όταν έρχονται στο σχολείο! Ο Παναγιώτης, μαθητής της Β’ Τάξης, με μια παιδική αθωότητα και αφέλεια δικαιολογείται όταν δεν έκανε μια εργασία: «Κυρία, είχα δουλειές.. φύλαγα τις μπερνάκες και δεν πρόλαβα!» Τι να του πεις, απλά χαμογελάς.
Από το προσωπικό αρχείο της συνταξιούχου δασκάλας Σπ. Γεωργοπούλου αντλήσαμε και χρησιμοποιήσαμε παλαιά σχολικά τραγούδια φυσιολατρικά. Τραγούδια με θέμα τους βοσκόπουλα, ρεματιές και δάση. Φτιάχτηκαν με σκοπό να τραγουδηθούν από αγνές ψυχούλες που όνειρό τους ήταν να γίνουν μεγαλοβοσκοί. Παιδιά που επρόκειτο να ακολουθήσουν το επάγγελμα του πατέρα τους, άσχετα αν μάθαιναν πολλά ή λίγα γράμματα. Η αγροτιά θα ήταν για αυτά ο τρόπος για να βγάλουν τίμια το ψωμί τους. Αναβιώνουμε με τη φαντασία μας σχολικές στιγμές του παρελθόντος, όταν δάσκαλοι και μαθητές τραγουδούσαν τέτοια τραγούδια και μας γεμίζει μια νοσταλγία. Εδώ παραθέτουμε μερικά από τραγούδια τέτοιου είδους σε στίχους, που θα ηχογραφηθούν από τους σημερινούς μαθητές οσονούπω και θα συμπληρώσουν την παρούσα εργασία.
ΤΟ ΧΑΡΑΜΑ
Για ιδές, χαράζει στο βουνό,
η νύχτα χαιρετάει.
Κοντεύουν τ’ άστρα να σβηστούν,
κι ο ουρανός γελάει.
Γλυκιά η φλογέρα του βοσκού,
από τη ράχη πέρα.
Στέλνει γλυκούς χαιρετισμούς,
στο φως και στην ημέρα.
Άκου τραγούδι τ’ αηδονιού,
σμίγει με τη φλογέρα.
Τι συναυλίες είν’ αυτές,
στον κάμπο στον αέρα.
Όλα μιλούν για το Θεό,
ο ήλιος το φεγγάρι.
Κι εγώ στον κόσμο όσο ζω,
θα Τον υμνώ με χάρη.
ΤΟ ΤΣΟΠΑΝΟΠΟΥΛΟ
Να ‘μουνα τσοπανόπουλο
Με τη γλυκιά φλογέρα
Να ζήσω πότε στα βουνά
Πότε στον κάμπο πέρα
Να χω κοπάδια πρόβατα
Σκυλιά να τα φυλάνε
Και στη δική τους συντροφιά
Οι μέρες να περνάνε
Το καλοκαίρι στα βουνά
Στις ράχες στα λαγκάδια
Με το χειμώνα το βαρύ
Στους κάμπους στα χειμάδια
Να πέφτω με την κάπα μου
Στα χόρτα και στα φύλλα
Να φτιάχνω γκλίτσες όμορφες
Να πελεκώ τα φύλλα
Απάνω στις ψηλές κορφές
Να παίζω τη φλογέρα
Να αντιλαλάει ως το χωριό
Κι εκει στον κάμπο πέρα
Να τρώω μπομπότα και τυρί
Νερό να πίνω χιόνι
Ως που να γίνω γέροντας
Και να διαβούν οι χρόνοι
ΒΑΘΙΑ ΜΕΣ ΤΟ ΔΑΣΟΣ
Βαθιά μες το δάσος
και στη σιγαλιά
Ακούω τι λέει η χλόη στ’ αργό το ποτάμι
Και του ψιθυρίζει γλυκά
Άκου τον άνεμο
που σφυρίζει
Περνώντας μες απ’ τα πυκνά τα κλαδιά
Και κάτι σιγοτραγουδά.
Για έλα στο δάσος κι εσύ μια φορά
με τη φύση
Προσπάθησε να την πλησιάσεις
Και τότε κοντά της θα βρεις τη χαρά
Για έλα στο δάσος κι εσύ να χαρείς
Να νιώσεις το κάθε πουλάκι
Τ’ αγνό λουλουδάκι
Γλυκά το Θεό να υμνεί.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου