Μια βόλτα στην επαρχία μας γέμισε λύπη όταν εντοπίσαμε στο προαύλιο ενός σχολείου που έχει κλείσει εδώ και χρόνια το αρχειακό υλικό αυτού να βρίσκεται μουσκεμένο σε κάδο απορριμάτων. Εκεί μαζί με ξύλα από σπασμένα θρανία και άλλα σκουπίδια κοσμούσαν χώρο της αυλής. Ανασύραμε κάποια από τα χειρόγραφα μέσα από τον κάδο και παρά την κακή κατάσταση αυτών η χρονολογία τους φαινόταν καθαρά. Ήταν έγγραφα από τις αρχές του 20ού αιώνα, τα οποία χρησίμευαν για την εγγραφή μαθητών στο δημοτικό σχολείο. Χαρακτηριστική ήταν μια Αιτήση για χορήγηση πιστοποιητικού γέννησης από κάτοικο της κοινότητας για το γιο του, υπογεγραμμένο το 1939, προς τον Ληξιάρχη της κοινότητας. Τα ξεθωριασμένα γράμματα δεν μας εμπόδισαν να διαβάσουμε και κάνοντας υπολογισμό να μάθουμε ότι για πρώτη φορά γράφτηκε στο σχολείο ο γιος αυτού σε ηλικία 15 ετών. Αποτελεί ενδιαφέρον στοιχείο. Ανάμεσα σε άλλα βρέθηκαν και εγκύκλιοι από το Υπουργείο και λοιπά εισερχόμενα έγγραφα της μονάδας. Όλα μαζί κουρελιασμένα και σκισμένα.
Ένα άλλο ζήτημα είναι ο κατεστραμένος εξοπλισμός ενός παλιού σχολείου που αποτελείται από ξύλινα θρανία, τα πρώτα θρανία που κάθισαν οι μαθητές. Σχολικές μνήμες τόσο βίαια σβήνουν. Θα μπορούσαν να φτιάξουν ένα χώρο που θα εκθέτονται αντικείμενα από το σχολείο μέσα στο χρόνο. Σίγουρα κάθε περιοχή στην επαρχία, έχει ιστορία στην εκπαίδευση. Σχολεία που κλεινουν το ένα μετά το άλλο λόγω έλλειψης μαθητικού δυναμικού είναι αυτά τα οποία ιδρύθηκαν πρωτα, είναι αυτά που μάζευαν στις αυλές τους πλήθος παιδιών... Αποτελούν τεκμήρια για την ιστορία μας και ο υλικός εξοπλισμός αλλά πολύ περισσότερο ιστορικά έγγραφα που θα αποθηκεύονταν και θα μελετούνταν στο αρχείο από ερευνητές.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου