Ανοιχτή επιστολή σε Ηλείους από Δημοτικό Σχολείο
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ: Πού είναι αυτοί όλοι που θα συμβάλλουν στην ανάδειξη του τόπου τους; Πού πήγε η διάθεση για ενθάρρυνση ενός ξένου που αγωνιά να προβάλει ανιδιοτελώς έναν ξένο τόπο; Τον τόπο της Ηλείας; Τα χώματα που πάτησαν, κατοίκησαν και κάποτε τίμησαν οι Ηλείοι; Ποιοι είναι οι σύγχρονοι Ηλείοι;
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΠΟΚΟΜΙΣΑ: Με λύπη, αγαπητοί μου, τονίζω: με λύπη και πόνο κάθε μέρα διαπιστώνω την εγκατάλειψη τούτου του τόπου από τα παιδιά του. Θέλησα από την πρώτη στιγμή να γνωρίσω, να μελετήσω, να ερευνήσω από τη θέση της εκπαιδευτικού πρώτα το χωριό που υπηρετώ κι ύστερα όλη την περιοχή. Μέσα από βιβλιογραφία, τονίζω: βιβλιογραφία, ανακάλυψα πράγματα που ούτε οι ντόπιοι γνωρίζουν ούτε θέλουν να μάθουν. Ρώτησα επανειλημμένως, μου απάντησαν μια δυο φορές. Αλλά τίποτα ουσιαστικό για την έρευνα του τόπου. Το μόνο που έλαβα από κάποιους (ελάχιστους) από εσάς ήταν «μπράβο». Αλλά δε θέλω να μου λέτε «μπράβο», βοήθεια θα ήθελα. Αλλά, πάλι, πέρασε μια ολόκληρη χρονιά. Και το έργο μου κάπου εδώ τελειώνει. Λίγες οι μικρές μελέτες μου αλλά για το μόνο που χαίρομαι και μου δίνει ελπίδα είναι ότι αυτές οι ατελείωτες ώρες μελέτης και έρευνας μπορεί να συγκινήσουν έστω κι έναν. Πόσο θα ήθελα να με ξεναγούσατε στον τόπο σας! Να με βοηθήσετε στο έργο μου! Να φανείτε εσείς μέσα από αυτό, να αγαπήσουν εσάς μέσα από αυτό! Πόσες ώρες, αγαπητοί μου, δεν κάθισα να διαβάζω και να γράφω για εσάς! Να σας εξυμνώ!
Ένα τελευταίο (ρητορικό) ερώτημα: Ποιο θα είναι το μέλλον των χωριών σας αν δεν ενδιαφερθείτε για την ιερότητα του τόπου σας;; Φυσικά και θα το εγκαταλείψουν όσοι λίγοι νέοι παρέμειναν. Δε θα έχουν αγάπη γι’ αυτά τα χώματα αν δεν τους διδάξετε εσείς. Αγαπητοί Ηλείοι, δε φταίει ο Καλλικράτης. Ο καθένας χωριστά φταίει. Που δεν αγαπά την Ηλεία του. Με πόνο το λέω.
1 σχόλια:
Αγαπητή,
το ρητορικό σας ερώτημα δεν αφορά στο μέλλον των χωριών μας, αλλά στην πρόταση που αναρωτιέστε «που είναι όλοι αυτοί που θα συμβάλλουν στην ανάδειξη του τόπου τους». Που είναι άραγε; Και ποιοι είναι αυτοί; Έχετε λανθασμένη εικόνα για την επαρχία μας. Πιθανότατα δεν σας περνάει από το μυαλό ότι στις αποκεντρωμένες περιοχές της Ελλάδας οικονομικοί παράγοντες δεν αφήνουν το περιθώριο στους βοσκούς και τους αγρότες για πολιτισμικές σπουδές. Για την κατάσταση στην επαρχία, συλλογικά, ευθύνεται η πολιτεία. Αυτό είναι κάτι που «τυχαίνει» να ξεχνάμε. Κι εγώ αναρωτιέμαι, ποιόν εξυπηρετούν – ιδεολογικά πάντα – φωνές σαν τη δική σας. Φωνές που τα βάζουν με τους ντόπιους κατοίκους των επαρχιών. Που μεγαλώνουν χωρίς εκπαιδευτικές και πολιτιστικές υποδομές και «φταίνε οι ίδιοι για αυτό». Η αγάπη και η έγνοια για τον πολιτισμό, όπως και για όλα τα επίπεδα γνώσης, δεν φυτρώνει αλλά οικοδομείται από φορείς, όπως αυτούς που υπηρετείτε. Αναλάβετε, λοιπόν, τις ευθύνες σας, γιατί είναι ουσιώδεις.
Ένα δεύτερο σημείο που θέλω να σας επισημάνω είναι η διαφορά των αρχαίων Ηλείων με τους σύγχρονους, η οποία συμπίπτει με τη συζήτηση για τις διαφορές μεταξύ αρχαίων και σύγχρονων Ελλήνων. Νομίζω ότι κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει όλη αυτή η «μεταφυσική» συζήτηση. Προφανώς και δεν θα συναντούσατε Ηλείους με χλαμύδες στην περιοχή μας. Νομίζω ότι θα ξέρετε, πως η τάση που θέλει την ιστορική επιστήμη να εγκωμιάζει το ιστορικό παρελθόν, εξυπηρετεί την ενίσχυση της εθνικής ταυτότητας. Καλό είναι άνθρωποι όπως εσείς να μην πέφτετε σε τέτοια επιστημολογικά λάθη.
Αναζητείστε τις ευθύνες εκεί που υπάρχουν. Και όχι, δεν φταίει ο καθένας ξεχωριστά. Φταίνε οι θεσμοί (που όπως σας προανέφερα υπηρετείτε), φταίνε τα κέντρα κάθε είδους που έχουν αφήσει στην τύχη τους όλες τις αποκεντρωμένες περιοχές. Δεν γεννιέσαι για να αγαπάς. Μαθαίνεις να αγαπάς.
Δημοσίευση σχολίου