Η κατασκευή αυτή έχει θέμα "Το δικό μας πάρκο". Ξεκίνησε με αφορμή το χώρο αναψυχής του Δήμου Λασιώνος επί της 111 αλλά κατέληξε να μοιάζει με το περιβάλλον στην καρδιά της Φολόης, πλησίον του χωριού Κούμανι. Η μακέτα μάς πήρε πολλές ώρες να την ολοκληρώσουμε. Δουλεύαμε σταδιακά μετά το πάσχα. Κάναμε πρώτα τη συλλογή από τα υλικά κι ύστερα με πειραματισμούς δειλά δειλά ξεκινήσαμε. Στην εικόνα απεικονίζεται το πάρκο με τις βελανιδιές του και το σκοτεινό δάσος να αχνοφαίνεται πίσω, την πέτρινη βρύση του, το ξύλινο τραπέζι και παγκάκι που κάθεται η... δασκάλα, τα παιδιά μας να παίζουν μπάλα χαρούμενα, ξύλινα σπιτάκια και το μονοπάτι μας στο δάσος...
ΥΛΙΚΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΜΕ
Ξύλινη επιφάνεια, πηλός, τεχνητό φύλλωμα δέντρων, ακρυλλικά χρώματα, πινέλα, καλαμάκια ξύλινα, λιανά ξυλαράκια, κουκουνάρια, μικρές πέτρες, κόλλα για χειροτεχία, λεπτό σύρμα και γκοφρέ χαρτόνι.
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ
Αρχικά στην ξύλινη επιφάνεια απλώσαμε το πράσινο γκοφρέ χαρτί να μοιάζει με γρασίδι. Με πηλό φτιάξαμε τους κορμούς δέντρων και την πέτρινη βρύση. Όταν ήταν ακόμη νωποί οι πηλοί τοποθετήσαμε λιανά ξυλάκια στους κορμούς να γίνουν κλαδιά και τις πετρούλες αντίστοιχα στη βρύση. Στους γυμνούς κορμούς κολλήσαμε, όταν στέγνωξαν καλά, το τεχνητό φύλλωμα δέντρων. Φτιάξαμε επίσης και το τραπέζι με το παγκάκι με πηλό. Σε αυτά στερεώσαμε τα κομμάτια από το κουκουνάρι όταν ήδη είχαν στεγνώξει. Με πηλό έγινε και ο φράκτης με την είσοδο αυτού. Στερεώθηκε με τα καλαμάκια που μεταξύ τους δέθηκαν με λεπτό σύρμα. Ο φράκτης μάς θυμίζει πολύ το πάρκο του Δήμου Λασιώνος. Για να φαίνεται πιο φυσικός κολλήσαμε επάνω του κουκουνάρια. Μικρές πετρούλες ρίξαμε με προσοχή στη μακέτα ώστε να σχηματιστεί ένα δρομάκι που προχωράει στο δάσος. Με πηλό ετοιμάσαμε και τις μινιατούρες μας. Τα τρία παιδιά (Γιώργης, Μήτσος, Παναγιώτης) και η δασκάλα ήταν το πιο δύσκολο μέρος της κατασκευής. Και αυτό γιατί ήταν δύσκολο να πετύχουμε ακριβώς τις αναλογίες στα μέλη του σώματος, το οποίο παρεμπιπτόντως έπρεπε να είναι ενιαίο και όχι να είναι αποτέλεσμα συναρμολόγησης κομματιών. Αφήσαμε να στεγνώξουν οι μικροκατασκευές από πηλό και σταδιακά χρωματίζαμε με τα πινέλα. Η βρύση έγινε γκριζωπή, το τραπέζι, το παγκάκι, τα δέντρα και ο φράκτης καφετιά, οι μινιατούρες μας έγιναν πολύχρωμες και η... μπάλα ασπρόμαυρη! Το μαύρο γκοφρέ χαρτί πίσω από τη μακέτα δεν είναι για λόγους πένθους, αλλά επιχειρήσαμε- μάλλον με αποτυχία- να απεικονίσουμε το βάθος του δάσους με τα πολλά δέντρα. Είχαμε βάλει και μερικά χρώματα με πινελιές αλλά όταν στέγνωξαν χάθηκαν...
Σκόπιμα αφήσαμε τα ξύλινα σπιτάκια για το τέλος. Τα σπιτάκια αυτά θυμίζουν Δήμο Φολόης πετυχημένα, όμως, δεν τα φτιάξαμε εμείς. Αυτά ήταν μόνα τους και καμάρωναν εδώ και χρόνια σε κάποια μεριά της αίθουσας. Αυτά τα είχε με αγάπη φτιάξει ένας παλιός μαθητής και τα χάρισε στα παιδιά του σχολείου του όταν είχε ήδη αποφοιτήσει, από ό,τι λένε οι τωρινοί μαθητές. Ο συγχωρεμένος Δημήτρης Φράγκος απεβιώσε το 2004 σε ηλικία 24 ετών. Προς έκπληξή μας, χωρίς να το έχουμε σχεδιάσει, τα σπιτάκια αυτά ταίριαζαν απόλυτα μέσα στη δική μας μακέτα. Και όλοι μαζί απορήσαμε με το αποτέλεσμα. Λες και ήξερε ο Δημήτρης ότι την τελευταια χρονιά λειτουργίας του αγαπημένου του σχολείου θα χρησιμοποιούσαμε τις δικές του κατασκευές που είχε κάνει με τα χεράκια του και θα μας συμπλήρωναν. Λες και τις είχε φτιάξει για αυτό το λόγο, λες και το γνώριζε! Να είσαι αναπαυμένος Δημήτρη εκεί που βρίσκεσαι ψηλά.. Η μοναδική κατασκευή-μακέτα που θα στολίζει το, υποψήφιο προς κατάργηση, Δημοτικό Σχολείο μας θα θυμίζει και εσένα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου